Wchod­zi­sz w biz­nes ochro­niar­ski mimo karalności?

W każ­dym przy­pad­ku możesz przys­tąpić do egza­mi­nu z wied­zy spec­ja­lis­ty­cz­nej zgod­nie z § 34a Gewo. IHK nie sprawd­za wcześ­nie­js­zych wyro­ków ska­zu­ją­cych. Nie jest to zada­nie IHK, ale sprawd­ze­nie wyma­ga­nych kwa­li­fi­ka­c­ji. W przy­pad­ku wąt­pli­wości nie zosta­nie­sz jed­nak dopuszc­z­o­ny do pra­cy z powo­du bra­ku niez­będ­nej wia­ry­god­ności. Jest to sprawd­za­ne przez właści­wy organ, gdy (poten­c­jal­ny) pra­co­daw­ca skła­da wni­o­sek za poś­red­nict­wem rejes­tru straż­ni­ków. Organ ds. pobytu uzys­ku­je rów­nież infor­mac­je z innych urzę­dów, na przy­kład z Federal­n­ego Rejes­tru Cen­tral­n­ego lub Federal­n­ego Urzę­du Ochro­ny Konstytucji.

Odnoś­nie wcześ­nie­js­zych wyro­ków skazujących:
Jeś­li otrzy­masz grzywnę w wyso­kości 90 sta­wek dzi­en­nych lub więcej, jes­teś uważa­ny za oso­bę karaną. Może to rów­nież zależeć od rod­za­ju poprzednie­go ska­za­nia i tego, jak daw­no temu zostało popeł­nio­ne. Przes­tępst­wa popeł­nio­ne w ramach pra­wa kar­n­ego dla nie­let­nich zazwy­c­zaj nie mają już póź­niej znac­ze­nia. Jeś­li zostałeś ska­za­ny za przes­tępst­wo, może to wyraź­nie unie­moż­li­wić Ci pracę, w zależ­ności od rod­za­ju przestępstwa.
Ost­atecz­ną decyz­ję podej­mu­je właści­wy organ. Decyz­ja opie­ra się nie tyl­ko na danych z (prze­dłużo­n­ego) zaś­wiad­c­ze­nia o dobrym spra­wo­wa­niu, ale także na infor­mac­jach o ewen­tu­al­nych toc­zą­cych się śledzt­wach i usta­le­niach organów polic­ji, Urzę­du Ochro­ny Kon­sty­tuc­ji lub infor­mac­jach dostęp­nych w Two­im orga­nie mie­j­s­ca zamieszka­nia. Ta kom­pl­ek­so­wa kon­tro­la prze­pro­wadz­a­na jest w ramach zgło­sze­nia do rejes­tru straż­ni­ków, do któ­re­go zobo­wiąz­a­na jest fir­ma ochroniarska.
Zale­cał­bym wcześ­nie­js­zą pro­ak­tywną roz­mo­wę z odpo­wied­zi­al­nym samorządem.
W przes­złości ist­niały licz­ne przy­kła­dy, w których nawet istot­ne wcześ­nie­js­ze ska­za­nia nie unie­moż­li­wiały pra­cy w cha­rakt­er­ze pra­cow­ni­ka ochro­ny. W razie wąt­pli­wości jest to jed­nak indy­wi­du­al­na decyz­ja orga­nu, który w pewnym zak­re­sie dys­po­nu­je włas­nym uznaniem.