Archi­wum

Pra­cow­ni­cy

9. mar­zec 2024

Ab wel­chem Alter darf man in der Sicher­heits­bran­che arbeiten?

Ab welchem Alter darf man in der Sicherheitsbranche arbeiten?

In die­sem Bei­trag geht es dar­um, ob man min­des­tens 18 Jah­re alt sein muss oder unter bestimm­ten Umstän­den viel­leicht auch schon frü­her in der pri­va­ten Sicher­heits­bran­che arbei­ten darf.

Eigent­lich gilt ein Min­dest­al­ter von 18 Jah­ren: Eigentlich!

Wie man hier auf der Inter­net­sei­te und auch in § 16 der Bewa­chungs­ver­ord­nung („Beschäf­tig­te, An- und Abmel­dung von Wach- und Lei­tungs­per­so­nal“) nach­le­sen kann, darf mit Bewa­chungs­auf­ga­ben nur betraut wer­den, wer min­des­tens 18 Jah­re alt ist: Eigen­ver­ant­wort­lich als voll­jäh­ri­ger Arbeit­neh­mer bei einem Sicher­heits­un­ter­neh­men im Sicher­heits­dienst tätig sein – das ist sozu­sa­gen der Standardfall.

Wenn man genau­er nach­liest, fin­det man aber in § 16 Abs. 1 Nr. 2 der der­zeit gel­ten­den Fas­sung der Bewa­chungs­ver­ord­nung (BewachV) tat­säch­lich ein Schlupf­loch. Dort steht näm­lich, dass neben der Voll­jäh­rig­keit auch zählt, wenn man einen in § 8 bezeich­ne­ten Abschluss besitzt.

Und in § 8 der BewachV wer­den dann fol­gen­de Abschlüs­se aufgelistet:

lub

lub

lub

Vie­le der Qua­li­fi­ka­ti­on wie den Meis­ter für Schutz und Sicher­heit oder das abge­schlos­se­ne Jura-Stu­di­um wird man – wenn über­haupt – erst mit einem Alter von deut­lich über 18 Jah­ren errei­chen. Jedoch sind beson­ders die oben in fet­ten Let­tern auf­ge­lis­te­ten Qua­li­fi­ka­tio­nen auch für min­der­jäh­ri­ge Absol­ven­ten erreichbar.

 

Wor­in besteht nun das „Schlupf­loch“?

In den meis­ten deut­schen Bun­des­län­dern besteht eine Schul­pflicht von 9 oder 10 Jah­ren. Das heißt, dass man mit einem Alter von 15 oder 16 Jah­ren regu­lär dem Arbeits­markt oder für eine Aus­bil­dung zur Ver­fü­gung ste­hen kann. Es wäre also denk­bar, dass man mit einer erfolg­reich abge­schlos­se­nen 2‑jährigen Aus­bil­dung zur Ser­vice­kraft für Schutz und Sicher­heit noch vor Errei­chen des 18. Lebens­jah­res aktiv als Sicher­heits­mit­ar­bei­ter tätig wer­den könn­te. Es gibt aber auch Fach­kräf­te für Schutz und Sicher­heit, die jün­ger in die Aus­bil­dung gestar­tet sind oder die­se ver­kürzt haben. Auch sol­che Absol­ven­ten der 3‑jährigen Aus­bil­dung könn­ten im Sicher­heits­ge­wer­be tätig wer­den, obwohl sie noch kei­ne 18 Jah­re alt sind.

Wäh­rend die zeit­li­che Dis­kre­panz in die­sen Fäl­len ver­mut­lich zeit­lich nicht beson­ders ins Gewicht fällt, kann die Aus­nah­me der bestan­de­nen Sach­kunde­prüf­ung tat­säch­lich ein „Schlupf­loch“ dar­stel­len, durch das man als Unter-18-Jäh­ri­ger in der Bewa­chung tätig wer­den darf.

Przy­kład:
Sie ver­las­sen die Gesamt­schu­le im Alter von 15 Jah­ren und begin­nen die Aus­bil­dung zur Fach­kraft für Schutz und Sicher­heit. Ihr Arbeit­ge­ber schickt Sie als ers­tes zur IHK-Sach­kunde­prüf­ung. Sie bestehen.
Von nun an dür­fen Sie ent­spre­chend der BewachV Bewa­chungs­tä­tig­kei­ten eigen­ver­ant­wort­lich aus­üben, obwohl Sie unter 18 Jah­ren alt sind.

 

Wie sieht die betrieb­li­che Pra­xis im Sicher­heits­ge­wer­be aus?

Theo­rie und Pra­xis pral­len auch hier auf­ein­an­der. In der Pra­xis wird der Sicher­heits­un­ter­neh­mer, der als Arbeit­ge­ber ja eine Für­sor­ge­pflicht hat und wei­te­re recht­li­che Vor­ga­ben wie das Jugend­ar­beits­schutz­ge­setz (JArbSchG) beach­ten muss, min­der­jäh­ri­ge Arbeit­neh­mer kaum allei­ne ein­set­zen – auch wenn er das gem. BewachV dürf­te. Gene­rell ist die Allein­ar­beit aus Sicht des Arbeits­schut­zes ein hei­ßes The­ma. Gera­de wenn neben Unfall­ge­fah­ren noch wei­te­re typi­sche Bedro­hun­gen in der Bewa­chung hin­zu­kom­men, wird der Ein­satz uner­fah­re­ner, min­der­jäh­ri­ger Sicher­heits­kräf­te kaum ver­tret­bar sein. Hin­zu kom­men erheb­li­che haf­tungs­recht­li­che Risi­ken zusam­men mit der  beschränk­ten Geschäfts­fä­hig­keit Min­der­jäh­ri­ger, die für ihr Han­deln ggf. nicht (voll) ver­ant­wort­lich gemacht wer­den kön­nen. Im betrieb­li­chen All­tag wird also im Regel­fall kei­ne Allein­ar­beit min­der­jäh­ri­ger Sicher­heits­kräf­te statt­fin­den, auch wenn die­se alle Vor­aus­set­zun­gen der BewachV erfül­len. Bewährt ist eine Beglei­tung durch erfah­re­ne Kol­le­gin­nen und Kollegen.

 

Was ist mit min­der­jäh­ri­gen Auszubildenden?

Die Qua­li­tät der Aus­bil­dung im pri­va­ten Sicher­heits­ge­wer­be kann man durch­aus als durch­wach­sen bezeich­nen. Man­che Betrie­be geben sich viel Mühe und geben den Azu­bis die Mög­lich­keit, ver­schie­de­ne Berei­che bzw. Spar­ten der Sicher­heits­dienst­leis­tung ken­nen­zu­ler­nen. Für ande­re Betrie­be wie­der­um sind die Azu­bis viel­mehr „bil­li­ge Arbeits­kräf­te“. Bil­lig des­halb, weil Azu­bis nicht sel­ten dem Kun­den als aus­ge­lern­te Sicher­heits­mit­ar­bei­ter ver­kauft und voll berech­net wer­den, selbst aber bis­her nur die Unter­rich­tung absol­viert haben oder for­mal ledig­lich Ser­vice­tä­tig­kei­ten außer­halb der Bewa­chung aus­üben. Es soll hier nicht weni­ge Unter­neh­men geben, die sich nicht unbe­dingt an alle rele­van­ten recht­li­chen Vor­ga­ben hal­ten. In der Pra­xis sind vie­le Azu­bis bei Sicher­heits­un­ter­neh­men bereits 18 Jah­re oder errei­chen das 18. Lebens­jahr bis zum Ende der Berufs­aus­bil­dung. Ohne­hin gilt für Aus­zu­bil­den­de, dass die­se ja all­täg­lich zusam­men mit aus­ge­lern­ten, voll­jäh­ri­gen Mit­ar­bei­ten­den tätig sind. Aus­bil­den­de haben gemäß Berufs­bil­dungs­ge­setz (BBiG) unter ande­rem Sor­ge zu tra­gen, dass Azu­bis nicht gefähr­det wer­den. Ein Aus­bil­dungs­be­ginn für Nicht-Voll­jäh­ri­ge ist natür­lich mög­lich. Das Able­gen der Sach­kunde­prüf­ung zu Beginn der Aus­bil­dung kann hier tat­säch­lich oft sinn­voll sein.

 

Wich­tig ist, dass neben dem Alter und der Befä­hi­gung die wei­te­ren Vor­ga­ben aus der Roz­por­ząd­ze­nie o nad­zor­ze wie ins­be­son­de­re die Zuver­läs­sig­keit erfüllt wer­den müs­sen und Wach­per­so­nen im Rejes­tr straż­ni­ków ange­mel­det und frei­ge­ge­ben wor­den sind . 

 

7. sier­pień 2023

Nieszc­zęś­li­wy w swo­jej pra­cy: Jakie masz opc­je jako ochroniarz?

Nieszczęśliwy w swojej pracy: Jakie masz opcje jako ochroniarz?

To praw­da, że pra­ca w pry­wat­nej branży ochro­niar­skiej może być trud­na. W niek­tórych obs­za­rach war­un­ki pra­cy są napraw­dę złe. Jed­nak sytu­ac­ja róż­ni się znacz­nie w zależ­ności od fir­my. Nierz­ad­ko zmi­a­na ofe­ru­je lepsze moż­li­wości kariery, szan­sę na zdo­by­cie nowego doś­wiad­c­ze­nia i bard­ziej kom­for­to­we śro­do­wis­ko pracy.

Krok 1: Dokład­nie prze­a­na­li­zuj sytuację!

Waż­ne jest, aby wied­zą, jakie są przy­c­zy­ny ich włas­n­ego nie­z­ado­wo­lenia i poz­naj włas­ne moty­wa­to­ry. Prze­a­na­li­zuj przy­c­zy­ny nie­z­ado­wo­lenia: Ziden­ty­fi­kuj dokład­nie, co spra­wia, że jes­teś nieszc­zęś­li­wy. Czy jest to śro­do­wis­ko pra­cy, zada­nia, zespół, wyna­grod­ze­nie czy kul­tu­ra kor­pora­cy­j­na? Im lepiej zro­zu­miesz przy­c­zy­ny, tym łat­wiej będ­zie zna­leźć rozwiązanie.
Częs­to śro­do­wis­ko pry­wat­ne rów­nież odgry­wa rolę lub wpły­wa na zmi­anę oso­bis­tych potrzeb. Dla­te­go też weź pod uwa­gę rów­nież te aspek­ty w swo­jej analizie!

Krok 2: Prze­myśl swo­je opc­je i roz­waż je!

Nas­tęp­nym kro­kiem było­by Burza móz­gów i bad­a­nia doty­c­zące dostęp­nych opcji:
Jakie są moje szan­se? Jak wyso­kie jest ryzy­ko? Co się sta­nie, jeś­li…? itd.
Wie­le z poniżs­zych opc­ji kosz­tu­je Żad­nych pie­nięd­zy, tyl­ko zwy­cięża­nie. Jed­nak niek­tó­re opc­je są dość cza­so­chłon­ne i kosz­tow­ne, a nawet dłu­go­trwałe.

  1. Dowiedz się o swoich pra­wach: Upew­nij się, że jes­teś świa­do­my swoich praw jako pra­cow­ni­ka w branży ochro­ny. Obej­mu­je to takie kwestie jak pła­ca mini­mal­na, prze­pi­sy doty­c­zące cza­su pra­cy, upraw­ni­enia urlo­powe i zasa­dy doty­c­zące nad­god­zin. Jeś­li znasz swo­je pra­wa, możesz upew­nić się, że pra­co­daw­ca je respektuje.
  2. Poroz­ma­wiaj ze swo­im pra­co­daw­cąJeś­li jes­teś nie­z­ado­wo­l­o­ny z wyna­grod­ze­nia lub war­un­ków pra­cy, powi­ni­en­eś powied­zieć o tym swo­je­mu pra­co­daw­cy. Być może otwar­ta dys­kus­ja pomoże wpro­wad­zić ulepsze­nia. Być może pra­co­daw­ca może rów­nież zaofe­ro­wać ci moż­li­wość szko­lenia lub spec­ja­li­zac­ji w celu popra­wy per­spek­tyw kariery i możliwości.
  3. Zmi­a­na obs­za­ru działal­ności (w ramach fir­my)Branża pry­wat­nej ochro­ny jest wiel­o­aspekt­o­wa. Wie­lu pry­wat­nych dostaw­ców usług ochro­niar­s­kich ofe­ru­je róż­ne usłu­gi. Być może inna dzied­zi­na jest dla Cie­bie bard­ziej odpo­wied­nia. Poroz­ma­wiaj o tym ze swo­im przełoż­onym, złóż wewnę­trz­ne poda­nie o inną pracę. Cza­sa­mi poma­ga wewnę­trz­ne prze­nie­si­e­nie do inn­ego obs­za­ru odpowiedzialności.
  4. Dołącz do związ­ku: W Niemc­zech ist­nie­ją związ­ki zawo­do­we, któ­re bro­nią praw pra­cow­ni­ków — w przy­pad­ku usług ochro­niar­s­kich jest to Ver­ein­te Dienst­leis­tungs­ge­werk­schaft (ver.di). Jeś­li zosta­nie­sz człon­kiem związ­ku, będ­zi­esz mógł kor­zystać z ich siły nego­c­ja­cy­j­nej i wal­c­zyć razem z inny­mi pra­cow­ni­ka­mi o lepsze war­un­ki pra­cy i wyżs­ze płace.
  5. Wys­zu­ki­wa­nie dals­zych moż­li­wości szko­lenio­wychJeś­li będ­zi­esz kon­ty­nuo­wać edu­ka­c­ję lub spec­ja­lizować się, możesz popra­wić swo­je per­spek­ty­wy zawo­do­we i częs­to uzys­kać znacz­nie wyżs­ze zarob­ki. Zastanów się, jakie dodat­ko­we kwa­li­fi­ka­c­je mogą być przy­dat­ne w Two­jej pra­cy i pos­zu­kaj odpo­wied­nich moż­li­wości szko­lenio­wych. Póź­niej będ­zi­esz mieć więcej moż­li­wości działa­nia i będ­zi­esz bard­ziej poszukiwany.
  6. Współpra­ca z inny­miWie­le ofert pra­cy poja­wia się dzięki reko­men­d­ac­jom i kon­takt­om oso­bis­tym. Ponadto kon­takt z inny­mi daje moż­li­wość wymi­a­ny doś­wiad­c­zeń. Jeś­li masz silną sieć kon­tak­tów, może to pomóc w uzys­ka­niu nowych per­spek­tyw. Oprócz oso­bis­tej wymi­a­ny, zale­ca­ne są plat­for­my inter­neto­we, takie jak Xing lub Linkedin.
  7. Pos­zu­kaj inn­ego pra­co­daw­cy: Jeś­li wszyst­kie powyżs­ze kro­ki nie dopro­wad­zą do popra­wy, roz­sąd­ne może być pos­zu­ka­nie inn­ego pra­co­daw­cy. Z pew­nością ist­nie­ją fir­my w branży ochro­ny, któ­re ofe­ru­ją lepsze war­un­ki pra­cy i wyżs­ze płace.
  8. Ost­at­ni, ale nie mniej waż­ny: Zrób to lepiej i załóż włas­ny biz­nes! Oczy­wiście krok ten powi­ni­en być bard­zo dobrze prze­myśla­ny. Częs­to opc­ją jest samo­za­trud­ni­e­nie na boku, a tym samym stop­nio­we roz­po­c­zyna­nie działal­ności przy mnie­js­zym ryzy­ku. Należy jed­nak pamię­tać, że poprzedni pra­co­daw­ca musi się zgod­zić. Jed­ną z moż­li­wości może być na przy­kład pra­ca free­lan­cera jako wykła­dow­cy w branży ochroniarskiej.

Krok 3: Wyz­nacz swo­je oso­bis­te cele!

Tyl­ko wte­dy, gdy wiesz tak dokład­nie, jak to moż­li­we, co chcesz osią­gnąć, możesz pra­co­wać nad tym w kon­kret­ny sposób. Aby się zmo­ty­wo­wać, bard­zo roz­sąd­ne jest Zapisz i zwi­zua­li­zuj swo­je włas­ne cele. Pomoc­ne może być rów­nież uży­cie tzw. Zasa­da SMART wyz­nac­za­nie włas­nych celów.

Zasa­da SMART jest akro­ni­mem uży­wanym jako prze­wod­nik dla Sfor­muło­wa­nie jas­nych i dobrze zde­fi­ni­owanych celów służy. Poma­ga for­muło­wać cele w taki sposób, aby były rea­lis­ty­cz­ne i osią­gal­ne. Zasa­da SMART oznac­za nas­tę­pu­jące kryteria:

  1. Kon­kret­ny (Kon­kret­ny): Cel powi­ni­en być jas­no i pre­cy­zy­j­nie sfor­muło­wa­ny, aby nie było zbyt wie­le mie­j­s­ca na inter­preta­c­ję i aby­ś­my byli w peł­ni świa­do­mi swo­jego celu.
  2. Mierz­al­ny (Mierz­al­ny): Cel powi­ni­en być mierz­al­ny, aby moż­na było moni­to­ro­wać pos­tę­py i obiek­tyw­nie ocen­ić suk­ces. Moż­na go zde­fi­ni­ować za pomocą wskaź­ni­ków ilościo­wych lub jakościowych.
  3. Wyko­n­y­wal­ny (Osią­gal­ny): Cel powi­ni­en być osią­gal­ny. Powi­ni­en być wyma­ga­ją­cy, ale moż­li­wy do osią­g­nięcia przy uży­ciu dostęp­nych środków.
  4. Rea­lis­ty­cz­ny (Rea­lis­ty­cz­ny): Cel powi­ni­en być rea­lis­ty­cz­ny, tj. powi­ni­en być moż­li­wy do wdroże­nia zgod­nie z zamier­ze­nia­mi w rzec­zy­wis­tych war­un­kach ramowych.
  5. Zakońc­zo­ne (Okreś­l­o­ny w cza­sie): Cel powi­ni­en mieć jas­no okreś­lo­ne ramy cza­so­we, w których powi­ni­en zostać osią­g­nię­ty. Jas­ny ter­min sprzy­ja moty­wac­ji i sku­pi­e­niu się na osią­g­nięciu celu.

Oto przy­kład celu sfor­muło­wa­n­ego zgod­nie z zasa­dą SMART:

Cel inny niż SMART: Chcę zara­biać więcej pieniędzy.

Cel SMART: Chciał­bym zwięks­zyć swój mie­sięcz­ny dochód o 20% poprzez ukońc­ze­nie dals­ze­go szko­lenia, aby zostać cer­ty­fi­kowanym pra­cow­ni­kiem ochro­ny i bez­piec­zeńst­wa w cią­gu naj­b­liżs­zych sześciu mie­się­cy, a nas­tęp­nie zostać zatrud­nionym bez­poś­red­nio przez mojego pracodawcę.

Sto­sując zasa­dę SMART, cel sta­je się kon­kret­ny, mierz­al­ny, osią­gal­ny, istot­ny i ma jas­ne ramy cza­so­we. Zwięks­za to praw­do­po­do­bieńst­wo pomyśl­n­ego osią­g­nięcia celu.

 

Krok 4: Stwórz “plan bit­wy”, aby osią­gnąć swo­je cele!

Teraz nad­sze­dł czas na pla­no­wa­nie wdroże­nia. Zapla­nuj działa­nia, któ­re przy­c­zy­nią się do osią­g­nięcia Twoich celów, np:

Częs­to sen­sow­ne jest rów­no­le­głe sto­so­wa­nie różnych pode­jść, a także posia­da­nie pla­nu B (i pla­nu C).
Ustal prio­ry­te­ty swoich celów! Połącz róż­ne działa­nia ze swo­imi cela­mi. Dokon­uj wpisów w kalen­dar­zu i pra­cuj w sposób skon­cen­tro­wa­ny, aby osią­gnąć cele poś­red­nie i kami­e­nie milowe!
Nie poz­wól, by nie­po­wod­ze­nia wytrąciły cię z rów­no­wa­gi! Bądź wytrwały, sku­pio­ny i pozy­tyw­nie nastawiony!

 

Mam nad­zie­ję, że te wska­zów­ki pomo­gą ci popra­wić two­ją indy­wi­du­al­ną sytuację.

Nadruk
pl_PLPL
pl_PLPL de_DE_formalDE arAR bg_BGBG cs_CZCS en_GBEN fr_FRFR it_ITIT ro_RORO sl_SISL es_ESES ru_RURU tr_TRTR ukUK